مقالات

همه‌گیری COVID-19، که توسط سندرم حاد تنفسی ویروس کرونا 2 (SARS-CoV-2) ایجاد شد، نشان‌دهنده یک بحران بهداشت جهانی مهم بود. COVID-19 در ابتدا در دسامبر 2019 در ووهان چین شناسایی شد و به عنوان یک ذات الریه جدید با منشأ ناشناخته شناخته شد و به سرعت در سراسر جهان گسترش یافت. نظریه‌های مختلفی در مورد منشاء آن ارائه شده است، از جمله انتقال انسان و دام از ویروس‌های کرونای خفاش. با این حال، منبع دقیق و مسیرهای انتقال نامشخص است.

تأثیر قرنطینه بر مراقبت‌های دندانی

قرنطینه‌های اجرا شده در طول همه‌گیری COVID-19 تأثیر عمیقی بر سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی، به ویژه برای بیمارانی که به مراقبت‌های فوری دندانی نیاز دارند، داشت. در طول این دوره‌ها، دسترسی به خدمات دندانپزشکی به شدت محدود شده بود، زیرا متخصصان دندانپزشکی در حین انجام وظایف خود با خطرات شدید ابتلا به COVID-19 و سایر عفونت‌های تنفسی مواجه بودند. رویه‌هایی که آئروسل‌ها را تولید می‌کردند، خطرات مهمی را برای کارکنان دندان‌پزشکی همراه با قرار گرفتن در معرض احتمالی بیماران و همراهانشان به همراه داشت.

تأخیر در درمان و پیامدهای بلندمدت

این بیماری همه‌گیر نه تنها باعث اختلالات فوری شد، بلکه برنامه‌های درمانی طولانی‌مدت را که معمولاً به چندین ویزیت در طی چندین سال نیاز دارد، به تأخیر انداخت. در مارس 2020، انجمن دندانپزشکی آمریکا به تعویق انداختن تمام اقدامات دندانپزشکی غیر فوری توصیه کرد. این دستورالعمل در پایان آوریل 2020 برداشته شد و به دندانپزشکان عمومی و متخصصان این امکان را می‌دهد که عمل را از سر بگیرند، البته تحت پروتکل‌های ایمنی سختگیرانه.

عفونت‌های فرصت طلب در طول COVID-19

در طول همه‌گیری، افزایش قابل‌توجهی در عفونت‌های همزمان باکتریایی، ویروسی، و قارچی و سوپر عفونت‌ها در میان بیماران مبتلا به کووید-19 مشاهده شد. عفونت همزمان به حضور همزمان یک عفونت ثانویه در کنار عفونت اولیه SARS-CoV-2 اشاره دارد، در حالی که سوپر عفونت دیرتر رخ می‌دهد. بسته به زمان و مکان تشخیص آنها، این عفونت ها را می‌توان به عنوان اکتسابی از جامعه یا اکتسابی در بیمارستان طبقه‌بندی کرد که به افزایش عوارض در بین افراد مبتلا منجر می‌شود.

علائم دهان و ملاحظات مربوط به COVID-19

علائم دهانی در بیش از 70 درصد موارد COVID-19 مشاهده شد که اغلب چهار روز قبل از علائم سیستمیک ظاهر می‌شوند و تا 12 هفته پس از شروع آنها ادامه می‌یابند. این علائم در هر جنس مشاهده شد و در 68 درصد موارد علامت دار بود. قابل ذکر است که 13 درصد از بیماران قبل از دریافت تست مثبت SARS-CoV-2 دچار ضایعات دهانی شدند. علائم شایع دهان شامل زخم (شایع ترین در بیش از 50٪)، فرسایش، تاول، وزیکول، پوسچول، و تغییر در ظاهر زبان است.

دندان قروچه و اختلالات گیجگاهی فکی (TMDs)

همه‌گیری COVID-19 همچنین بر شیوع اختلالات گیجگاهی فکی (TMDs) و دندان قروچه در بیداری و خواب تأثیر گذاشته است. یک مطالعه پرسشنامه‌ای که در میان دانشجویان پزشکی در طول دوره انزوا انجام شد، نشان داد که 77٪ علائم TMD را گزارش کردند، در حالی که نرخ دندان قروچه بیدار و دندان قروچه در خواب به ترتیب 48٪ و 59٪ بود. در مقایسه، بیماران دندانپزشکی افزایش 3.3 برابری در تشخیص دردناک TMD را در مقایسه با سطوح قبل از همه‌گیری تجربه کردند.

علائم مربوط به اختلال بویایی و چشایی

اختلال بویایی و چشایی از علائم شناخته شده مرتبط با عفونت COVID-19 هستند. شدت این علائم عصبی می‌تواند از آنوسمی خفیف تا از دست دادن کامل بویایی (آنوسمی کامل)، در کنار اختلالات چشایی مانند هیپوژئوزی، دیسگوزی و پیری متفاوت باشد. جالب توجه است که اختلال عملکرد شیمی حسی ممکن است به عنوان نشانه اولیه عفونت COVID-19 باشد که با الگوهای متفاوتی از اختلال عملکرد بویایی در بین افراد مبتلا گزارش شده است.

به طور خلاصه، همه‌گیری COVID-19 تأثیرات گسترده‌ای بر روی دندانپزشکی، تأثیرگذاری بر دسترسی به درمان، نتایج بیماران و شیوع مسائل مختلف بهداشت دهان و دندان داشته است. از آنجایی که جهان به دنبال کردن پیامدهای این بحران ادامه می‌دهد، درک این تأثیرات برای بهبود شیوه‌های مراقبت از دندان در آینده بسیار مهم خواهد بود.